Page 21 - 94848 Patrijspoort mei 2024 LOW

Geef de pen door

Ik wil me even aan u voorstellen. Mijn naam is Ad Rijswijk.

Ik ben geboren op 1 augustus 1936 in Amsterdam, we woonden op de Amsteldijk met mijn
ouders en mijn oudere zus. De tweede wereldoorlog heb ik niet echt bewust meegemaakt,
daar was ik nog te jong voor. De herinneringen zijn er wel zoals de vele luchtalarmen, het
neerstorten van vliegtuigen en de deportage van Joodse gezinnen door Duitse soldaten.

Na de hongerwinter zijn mijn zus en ik met een grote groep kinderen per rijnaak naar
Ameland gebracht om aan te sterken. Dat was een initiatief van de Hervormde Kerk in
Amsterdam. Ik kwam terecht bij een gezin met een boerderij met 30 koeien, mijn zus kwam
bij een gezin met een café-biljart en tevens een klompenmaker die eigenhandig klompen
maakte. Het leven op de boerderij was een geweldige periode, ik mocht met van alles
meehelpen. Van oorlogsgeweld viel niets te merken, soms een Duitse soldaat op de fiets.

Na de oorlog ben ik lid geworden van een jongenskoor, onder leiding van koordirigent Willem
Hespe, een bekende in de zangwereld, verbonden aan het concertgebouw. De wekelijkse
repetities waren voor o.a. de Mattheüs Passion en de derde symfonie van Mahler. De beste en
mooiste uitvoering van de Mattheüs Passion van heden naar mijn mening is op You Tube te
zien en te beluisteren onder leiding van Reinbert de Leeuw. De baard in m’n keel betekende
voor mij het einde van het jongenskoor.

Mijn vader werkte bij de IBM, een Amerikaans computerbedrijf, op het Frederiksplein in
Amsterdam. Later volgde een overplaatsing naar Utrecht. Zodoende verhuisden we na een
aantal een jaren naar Driebergen, 14 km van Utrecht, waar ik de rest van mijn jeugd heb
gewoond, ik woonde vlakbij het duo de Blue Diamonds. Daar heb ik nog een jaar op de lagere
school gezeten om daarna in Utrecht een technische opleiding te volgen in de elektrotechniek.

Op mijn 17e jaar heb ik mij aangemeld bij de Koninklijke Marine. Een medische vóór-keuring
vond plaats in Utrecht. Vervolgens de oproep voor de echte medische keuring gedurende
veertien dagen in Voorschoten. Na te zijn goedgekeurd werd de groep voorzien van hun
militaire uitrusting, een plunjezak vol. Met een truck werden we naar Hilversum gebracht naar
het MOK, daar vond de eerste militaire vorming plaats. Maar eerst moesten we al onze
spullen voorzien van ons marinenummer, met naald en draad. Zelfs onze schoenen en
schoenborstels kregen ons nummer ingeslagen. We mochten gedurende die periode niet
passagieren, we liepen in een overall want de uniformen waren nog bij de kleermaker en van
rangen en standen hadden we nog geen kaas gegeten. De opleiding om van burger een
militair te worden duurde 3 maanden en halverwege was er een ouderdag waar onze ouders
aan het einde van de dag onze burgerkleding konden meenemen, dat hadden we niet meer
nodig, we zouden militair worden, toch ? Het eerste weekend dat we naar huis mochten was
wanneer we ons als een echte militair op de wal zouden gedragen, met kennis van de
groetplicht en de rangen en standen.

Patrijspoort mei 2024/ pagina 19